Rozmawiam, Bo Lubi. Weronika Wawrzkowicz

Wcześnie rozpoznany talent, konsekwencja w dążeniu do celu, pracowitość i odwaga - te cechy bez wątpienia łączą bohaterki książki „Kobiety z obrazów. Polki". Małgorzata Czyńska opisuje życie Anny Bilińskiej, Teresy Roszkowskiej, Olgi Boznańskiej, Heleny Modrzejewskiej, sióstr Pareńskich, Heleny Rubinstein, Zofii Jachimeckiej i Zofii Stryjeńskiej. Pociąga mnie siła tych kobiet, a jednocześnie ich kruchość. Momenty spełnienia przeplatają się z zagubieniem i rozpaczą. Jakie emocje zatrzymali uwieczniający je na portretach malarze? I co one same chciały ocalić poprzez sztukę? Wspólnie poszukamy odpowiedzi. Małgorzata Czyńska - dziennikarka, pisarka, historyczka sztuki, krytyczka dizajnu i kuratorka wystaw, stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Autorka m.in. „Kobro. Skok w przestrzeń" (2016, wyróżniona Górnośląską Nagrodę Literacką „Juliusz”) i „Berezowska. Nagość dla wszystkich" (2018). W 2020 roku nakładem Wydawnictwa Marginesy ukazały się jej „Kobiety z obrazów", rok później „Kobie

Dziennikarz radiowy, autor, twórca internetowy. W tym, co robi, czuć przygotowanie, zaangażowanie i serce. Jego literacki podcast „Alfabet Wojtusika" w konkursie im. Janusza Majki zdobył nagrodę: Podcast Roku w kategorii: hobby, pasja, lifestyle. Bardzo się cieszę na to spotkanie. Porozmawiamy o czytaniu, słuchaniu i pszczołach.

Niecodziennie okazuje się, że bohaterka książki, którą dostaję do ręki, była moją sąsiadką przez kilka lat. Dzieliła nas klatka schodowa na Saskiej Kępie. Nie miałam pojęcia, że pani, której mówiłam: „dzień dobry”, należała do czołowych powojennych projektantek. Tworzyła meble dla Spółdzielni Artystów „Ład”, projektowała wnętrza mieszkań, kawiarni, hoteli, sklepów. Wymyślała oryginalne lampy i biżuterię. Jej prace należą do klasyki wzornictwa lat 50. XX wieku. Dzięki książce „Hanna Lachert. Wygoda ważniejsza niż piękno" poznałam kobietę, która żyła tak, jak chciała. Odważnie, bez zastanawiania się, co ludzie powiedzą. Przed nami rozmowa o sztuce użytkowej i sztuce życia. Katarzyna Jasiołek (ur. 1982) – absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Jej pasją jest wnętrzarstwo, polskie i zagraniczne wzornictwo. Lubi odwiedzać targi staroci, niekoniecznie po to, by kupić coś wartościowego, bo nie ma zacięcia kolekcjonerki. Pisze artykuły i teksty do katalogów wystaw poświęconych wzornictwu i r

Historia Astrid Lindgren. O życiu i twórczości szwedzkiej pisarki opowiada dr Anna Czernow – prezeska Polskiej Sekcji IBBY, tłumaczka, literaturoznawczyni.

Kilka lat temu radykalnie zmieniła swoją codzienność. Przeorganizowała swoje życie, żeby móc opiekować się chorymi rodzicami i babcią. Ekstremalnie trudne doświadczenie spowodowało, że sama rozpadła się na kawałki. Ale to z nich zaczęła składać siebie na nowo. Dziś jest m.in.psychogerontolożką wspierająca opiekunów rodzinnych i seniorów. W książce „Uważna, czuła i odważna” przypomina, że pojedynczo jesteśmy zagubieni, ale razem wiemy wszystko. Dagny dzieli się swoją historią. Opowiada, gdzie sama szukała pomocy i co znalazła. Zapraszam na lekcję pielęgnowania w sobie dobra. Do zobaczenia!

Czas na kolejną kryminalną historię z pazurem! Przed nami „Kocia Szajka i fałszerze pierników”. Futrzasta ekipa detektywów z Cieszyna rusza w służbową podróż do Torunia. Jak relacjonuje miłośniczka gwary - kotka Bronka: „Na banhofie pizła ósmo i my już som w drodze”. Sprawa jest poważna, trzeba rozbić piernikową mafię. Zapraszam na rozmowę przy kottoccino. Lojalnie informuję, że przy okazji tej lektury człowieka atakuje nieodparta chęć zjedzenia ciastek o charakterystycznym korzennym zapachu. Przygotujcie stosowny prowiant na poniedziałek. Dorzucimy do niego ćwiczenia z wyobraźni i zabawę słowem.

Joanna Mokosa-Rykalska „Matki przodem" by Weronika Wawrzkowicz

„Lunia i Modigliani" to oparta na faktach powieść, która przenosi czytelnika do pierwszej połowy XX wieku. Włoskiego malarza i zafascynowaną nim Polkę spotykamy w Paryżu. Czytając tę książkę, poczujecie bliskość z ludźmi, z którymi minęliśmy się w czasie. Świat pędzi do przodu, a jednocześnie niezmienne okazują się: skomplikowane relacje, w jakie się wikłamy, nieprzewidywalność rynku sztuki i wysoka cena, jaką płaci się za wierność sobie. Ocean tematów przed nami. Z przyjemnością się w nim zanurzę. Sylwia Zientek - autorka książek historycznych i biograficznych, m.in. „Polek na Montparnassie", sagi "Hotel Varsovie" i "Koloni Marusi". Mieszka w Luksemburgu. Pasjonatka sztuki i podróży śladami artystów.

Podobno na widok Muzeum Muncha człowiek ma ochotę krzyczeć. Dlaczego? Sprawdzimy to! Pokręcimy się po Oslo, szukając muralu Picassa, a potem zajrzymy do biblioteki, w której to nie książki są najważniejsze. Współautorka podcastu „Krwawa Skandynawia" opowie, jak wygląda oswajanie nowego miejsca do życia. Przed nami też cenna lekcja z odpoczywania. Norwegowie zdecydowanie wiedzą, że człowiek nie żyje po to, żeby pracować. Przybywajcie, wspólnie złapiemy oddech nad rzeką.

„Nie obrażaj się na dawnych filozofów tylko dlatego, że pisali długie zdania wielokrotnie złożone. Oni się w tym wyżywali. Pamiętaj, że nie mieli Twittera” – to jeden z zapisków z „Dziennika reformowanego stoika”. Piotr Stankiewicz po raz kolejny motywuje do włączenia myślenia i pokazuje, że w filozofii zawsze jest miejsce na wątpliwości. Punktem wyjścia do „rozkminek" nad światem stają się m.in. pisma Seneki, rysunki Marty Frej i hasła wyczytane na murach. Na przykład to: „wszyscy umieramy, nie wszyscy żyjemy”. Jedna z definicji stoicyzmu podkreśla w nim radość z własnej sprawczości. Za nią pójdziemy. Po lekturze tej książki przekonacie się, że do interesujących wniosków może nas zaprowadzić zarówno analiza przełomowych wydarzeń z dziejów świata, jak i refleksje nad własną codziennością. We wtorek o godz. 20:30 porozmawiamy m.in. o tym, że praca nad sobą nigdy nie jest stratą czasu. Przeciwnie, uczy jak go oszczędzać. Pogadamy też o tym, że nie warto karmić się złudzeniami, bo to po prostu słaba dieta. w

Czas poznać Frankę Kruk – prywatną detektywkę z książki „Zła miłość”. Życie nie szczędzi jej trudnych doświadczeń. Pozbawiona złudzeń powtarza: „jeśli chcesz, żeby coś zostało zrobione, zrób to sama". Jej tajną bronią jest autoironiczne poczucie humoru. Na pytanie, czy można jej jakoś pomóc, odpowiada: „Odetnij mi głowę, żebym przestała myśleć”. Ta historia pędzi tak, jak Franka w kołowrotku codzienności. Czytelnik dostaje zagadkę kryminalną, gwałtowne zwroty akcji i śmiech przez łzy. Pod podszewką lekkiej opowieści Marta Guzowska ukryła sporo poważnych tematów. Pojawia się m.in: chęć ucieczki przed starością własnego rodzica, rozbrajające głupota mediów i matczyna bezradność. Marta Guzowska – jako archeolożka pracowała w Grecji, Izraelu a także, przez kilkanaście lat w Troi, na najsłynniejszym stanowisku archeologicznym świata. Jako pisarka zadebiutowała w 2012 r. powieścią „Ofiara Polikseny”, która zdobyła Nagrodę Wielkiego Kalibru, a w roku 2018 została uhonorowana nagrodą Złotego Pocisku za powieść „R

Obserwuję Katarzynę Włodkowską od lat. Imponuje mi tym, po jakie tematy sięga. Wielokrotnie zastanawiałam się, skąd czerpie siłę do pomieszczenia w sobie ludzkich dramatów. W końcu ją o to zapytam. Polski Fritzl, bo tak określiły go media, przez dwa lata więził żonę w piwnicy. Czuł się bezkarny i to werbalizował. „I tak nikt ci nie uwierzy!”– powtarzał. Te słowa długo miały potwierdzenie w rzeczywistości. Do czasu, aż ktoś postanowił przerwać zmowę milczenia. W książce „Na oczach wszystkich” reporterka wraca do jednej z głośniejszych spraw ostatnich lat. Opisała ją w reportażu „Dom zły” z 2017 roku. Jego wagę doceniono Nagrodą Grand Press. Tekst wpłynął na rzeczywistość, po publikacji materiału ruszyło nowe śledztwo, które doprowadziło do skazania kolejnych sprawców. Wcześniej prokuratura trzykrotnie nie uwierzyła maltretowanej kobiecie i jej córce. Opisując wydarzenia z jednej z kaszubskich wsi, Włodkowska rozpoczyna uniwersalną dyskusję na temat źródeł przemocy. Zostało we mnie zdanie: „Tylko jeśli prz

On jest pisarzem, ona ilustratorką. Cezary Harasimowicz i Marta Kurczewska dobrze wiedzą, jak przez słowa i obrazy uruchamiać emocje. Efekt wspólnej pracy jest taki, że z „Tygrysem” trudno się rozstać. Na szczęście nie ma takiej potrzeby. Wierzę, że po lekturze bohater książki znajdzie bezpieczny dom w waszym sercu. Nazwiecie go po swojemu, bo „każdy zasługuje na imię”. Co kryje się za przymiotnikami: „ludzkie” i „zwierzęce”? W jakich klatkach żyjemy na co dzień, czym jest dla nas wolność? - wspólnie poszukamy odpowiedzi na te pytania. Rezerwujcie wolny wieczór. I jeszcze jedno, w przypadku tej książki podobieństwo do ludzi, zwierząt i zdarzeń nie jest przypadkowe, ale o tym opowiem Wam już we wtorek.

„Wrzaski” otwierają słowa Alfreda Douglasa: „Ja jestem miłością, która nie śmie wymówić swojego imienia”. Kolejne strony przynoszą opowieść o uczuciu, któremu odmawia się prawa do istnienia. Krótkie zdania powodują, że czujesz spłycony oddech kogoś, kto się boi. Jest jak zwierzyna wystawiona na strzał. Z Tomaszem Maruszewskim porozmawiamy o małym mieście i wielkich spojrzeniach. O tych, którzy pięścią chcą "naprawiać" innych od siebie. Pogadamy o strachu, wstydzie i hipokryzji. Zapytam też o czułość ukrytą pod sarkastycznym poczuciem humoru. Do zobaczenia!

„Bajka o Lęku” to dla Agnieszki Jucewicz początek przygody z literaturą dla dzieci. Tych metrykalnych i tych w dorosłym opakowaniu. Ta książka jest jak kolor okładki stworzonej przez Mariannę Sztymę – wprowadza światło. W tej bajce nie ma czarodziejskiej różdżki, która przegania nieprzyjemne uczucia. Są za to słowa, które pozwalają o nich opowiedzieć. A bezradność dzielona z kimś, kto chce cię zrozumieć, jest już do uniesienia. Zapraszam na rozmowę, w której porozmawiamy o tym, jak opisać i narysować coś, co wymyka się słowom i obrazom. @Agoradladzieci

„Niewygodni. Mówią prawdę o wojnie” to książka, której się nie zapomina. Układam sobie właśnie emocje po lekturze i już dziś zapraszam Was na rozmowę obowiązkową z Magdaleną Rigamonti. Wiedza chroni przed manipulacją, zmusza do wyjścia poza własne wyobrażenia na temat historii. „Niewygodni” to kilkanaście świadectw tych, którzy przeszli przez piekło wojny. Rozmówcy Magdaleny Rigamonti mówią o zabranym dzieciństwie i bezimiennych obozowych świętych. O ludziach, którzy nie opowiadali o tym, co widzieli, bo bali się, że nikt im nie uwierzy. W tych historiach pojawiają się dobrze i źli. Polacy, Żydzi, Rosjanie i Niemcy. Zaczadzenie ideologią i chwytanie się epizodów dobra. Sięgnijcie po „Niewygodnych” już dziś. Spotkacie m.in.: - Adę Willenberg, która przeżyła koszmar getta. Uciekła na stronę aryjską w styczniu 1943 roku. Dzięki pomocy polskiej rodziny ukrywała się pod fałszywym nazwiskiem. Spotkanie z Magdaleną Rigamonti zaczyna od zdania: - „Można do mnie mówić Krysiu. To moje wojenne imię. To od państwa

Czas poznać bliżej zwyciężczynię konkursu Literacka Podróż Hestii. Jej książka "Stan splątania" opowiada m.in. o tym, że potrzebujemy czasu, żeby dowiedzieć się, kim jesteśmy, a nie kim powinniśmy być. Bohaterowie powieści Roksany - jak napisała Katarzyna Kasia w laudacji na cześć laureatki - „przypominają, że nikt nie jest za stary na godność, ani za młody na bycie szanowanym". Pokazują też, że "radość wymaga odpuszczenia zarówno sobie, jak i światu". Polecam Wam tę rozmowę, będzie jak ciepły szal na nadchodzącą jesień.

Ile lat macie w głowie, kiedy rzucam hasło: "starość"? Zastanówcie się przez chwilę nad wyobrażeniem własnej "jesieni życia". Czy to czas, kiedy "pewnych rzeczy już nie wypada", czy przeciwnie - uwalniający moment, kiedy można dać sobie spokój z konwenansami i pozwolić na wszystko? Oczywiście, o ile ciało podąża za umysłem. Po lekturze reportaży Izy Klementowskiej upewniam się w przekonaniu, że starość dla każdego oznacza coś innego. Dużo zależy od łaskawości losu. Umęczeni chorobą otwarcie przyznają, że chcą już odejść. Zawstydza ich własna fizjologia i zależność od innych. Obok nich żyją dziewięćdziesięciolatkowie, którzy jak twierdzą, nie zdążyli się jeszcze nażyć. Mają w sobie apetyt na nowe znajomości i miłość. Jedna z bohaterek „Minut” mówi: „Starość to nie jest prosta sprawa, szczególnie gdy oprócz własnej trzeba znosić cudzą". Bardzo rzadko rozmawiamy na ten temat. Czas to zmienić. Zapraszam na premierowe spotkanie z Izą Klementowską. Iza Klementowska – reporterka i dziennikarka, publikowała m.in.

Rzeczniczka prasowa pierwszego niekomunistycznego rządu, dziennikarka i pisarka w roli debiutantki. Jej powieść "Światłość i mrok" przenosi czytelnika na przedwojenne Kresy. Śledzimy losy zakazanej miłości na tle Wielkiej Historii. Już we wtorek porozmawiamy o wielokulturowości, buncie przeciwko tradycji i wciąż aktywnym wirusie nacjonalizmu. Przyjrzymy się podwójnym standardom wobec kobiet i mężczyzn. Porozmawiamy też o urodzie zapomnianych słów. Do zobaczenia!

Od kilku dni zabierają nas do miejsc, w których zatrzyma się festiwal Miedzianka Po Drodze. Łapią stop-klatki, łowią dźwięki, opowiadają historie. Mówię o teraźniejszości i tropią ślady przeszłości. Filip Springer wiedział, kogo wysłać w trasę. Tych dwoje skutecznie podsyca apetyt na dołączenie do wędrownego festiwalu literackiego. Czekają Miedzianka, Gliwice, Racibórz, Nysa, Opole, Złoty Stok, Pleszew i Sierosław. Po praktyczne i niepraktyczne informacje związane z festiwalem zapraszamy w sobotę.