Infowar

Παρακολουθούμε έναν υπουργό της ισραηλινής κυβέρνησης να αποκτά το προσωπικό του σώμα Πραιτοριανών και αναρωτιόμαστε σε ποιο σημείο θεωρούμε μια δημοκρατία κλινικά νεκρή.

Συναντάμε ξανά τον Κεν Λόουτς και απαντάμε σε όσους υποστηρίζουν ότι την ευθύνη για το δυστύχημα στα Τέμπη έχουν τα τμήματα των σιδηροδρόμων που παραμένουν υπό τον έλεγχο του δημοσίου.

Γιορτάζουμε τα 100 χρόνια της εταιρείας Walt Disney και παρακολουθούμε μέσα από την εξέλιξη της εταιρείας τις αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό των ΗΠΑ.

Θυμόμαστε ότι στα δύο σημαντικότερα δυστυχήματα με πυρηνικούς αντιδραστήρες στην Ιστορία, κάποιοι αναζήτησαν αποδιοπομπαίους τράγους στο προσωπικό των σταθμών.

Αφιερώνουμε την εκπομπή σε ορισμένες από τις πιο συναρπαστικές αποκαλύψεις στην καριέρα του Σέιμουρ Χερς, από το Βιετνάμ μέχρι τη Χιλή και από ‘κει στη Συρία και το Ιράκ.

Αφήνουμε τους παλιούς καλούς U2 να ζητούν την απελευθέρωσή του πριν πέσουν σε ένα απολίτικο βέρτιγκο, αλλά προτιμάμε τους πάντα καλούς Rage Against the Machine να λένε τα πράγματα ελαφρώς πιο ξεκάθαρα.

Θυμόμαστε ότι το ποιος θα πληρώσει τις επιπτώσεις του πληθωρισμού είναι μία απόφαση εξαιρετικά πολιτική και λιγότερο οικονομική.

Sε όσους μας λένε ότι δεν έχουμε αστική ευγένεια απαντάμε: είστε σίγουροι ότι θα θέλατε να κάνουμε στους βασιλιάδες όσα τους έκαναν οι αστοί;

Θυμόμαστε, όχι τα γεγονότα, αλλά τάσεις και συμπεριφορές που καθόρισαν τη χρονιά που φεύγει.

Αναρωτιόμαστε τι θα κάναμε εάν για 12 ή για 24 ώρες καταργούνταν όλοι οι νόμοι του κράτους — και απαντάμε: εξαρτάται, αν θα ήμασταν σκλάβοι ή αφέντες.

Αναζητούμε, όχι τις ειδήσεις, αλλά τις τάσεις της χρονιάς που πέρασε και τους ανθρώπους που την καθόρισαν, με την ύπαρξη ή την απουσία τους.

Συζητάμε για τη μεγαλύτερη κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας στην Ιστορία του κινηματογράφου, στη συμπλήρωση 100 χρόνων από την κυκλοφορία της ταινίας Nosferatu το 1922.

Υποστηρίζουμε ότι ακόμη και η πιο αποτυχημένη οικονομική πολιτική δεν είναι γενοκτονία. Ένας λιμός, όμως, μπορεί να αποτελεί γενοκτονία και θυμόμαστε γι’αυτό τα κατορθώματα του Ουίνστον Τσόρτσιλ.

Παρακολουθούμε την ανάδυση μιας νέας μορφής μεσιανισμού ο οποίος δεν είναι θρησκευτικός αλλά βαθιά κοσμικός και δυστυχώς μερικές φορές αριστερός ή ακόμη και αναρχικός.

Αφήνουμε τον Gil Scott-Heron να τραγουδά για κάτι ασπρουλιάρηδες που πάτησαν πρώτοι το πόδι τους στη Σελήνη, αλλά διαφωνούμε για το πώς η εξερεύνηση του Διαστήματος άλλαξε ή δεν άλλαξε τη ζωή των μαύρων στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Παρακολουθούμε τον βασιλιά Ερίκ Καντονά να τα βάζει με τους εμίρηδες του Περσικού Κόλπου, αλλά και με τη διεφθαρμένη μοναρχία της FIFA.

Το βιβλίο είναι ένας πρακτικός οδηγός που βοηθά να εντοπίζουμε μορφές προπαγάνδας και παραπληροφόρησης στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, αλλά και στον λόγο και στα έργα πολιτικών, επιχειρηματιών ή ακόμη και στατιστικολόγων.

Τον παρακολουθούμε να οδηγεί μία νταλίκα μεταφέροντας κούκλες της Barbie κάπου έξω από το Λος Άντζελες και ύστερα να μειοψηφεί στην ψηφοφορία για την εκτέλεση ενός απεργοσπάστη.

Παρακολουθούμε την ιστορία της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας από την εποχή του Mini Cooper μέχρι εκείνη των γιγαντιαίων SUV των αμερικανικών λεωφόρων — και υποπτευόμαστε ότι μέσα από αυτήν την πορεία μπορούμε να καταλάβουμε δυο-τρία πράγματα για το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα.

Με αφορμή την ανόητη μεταφορά της ζωής της στο Netflix σκεφτόμαστε ότι το μόνο που τη συνδέει με την ηθοποιό που την υποδύεται είναι ο Φιντέλ Κάστρο.