Ik Ken Iemand Die

In deze aflevering lezen we een nachtelijke mail van een luisteraar die niet bepaald blij met ons was. We reflecteren op hoe ouderschap ons langzaam maar zeker verandert in gekke oude mensen, compleet met vreemde gewoontes en zero ** given. Over dat laatste gesproken: we willen alvast onze excuses aanbieden voor het feit dat Hanneke weer te vaak "k*t" zegt. Sorry.Anne zit trouwens in Spanje en heeft een voicebericht achtergelaten vanaf een chaotisch Schiphol. Alex heeft weer last van oneindige appgroepen en Excel-lijsten van schoolpleinouders, terwijl Nynke reflecteert op hoe haar jongste zich inmiddels schaamt voor haar gezang en wat dat betekent voor de onvermijdelijke transformatie naar "gekkigheid."Verder bespreken we de theorie dat kou je vet verbrandt en waarom een koude douche voor ons geen haalbare kaart is. We delen nog ouwe koeien, zoals kinderen die stekkerdozen van dichtbij leren kennen, en hoe we dat jaren na dato toch proberen goed te praten. Tot de volgende!Hanneke, Alex, Nynke