Glosa

Książka Jaroslava Rudiša to zaprzeczenie filmu „Niebo nad Berlinem” sprzed dwudziestu lat. Tam mieliśmy poetycką wizję aniołów towarzyszących mieszkańcom podzielonej metropolii, tu z metafizyki mamy co najwyżej cienie samobójców, w dodatku opisane potocznym językiem. A jednak „Niebo pod Berlinem” wciąga mnie tak, jak film Wima Wendersa.