Paul Laseur | Bnr

Dìt was het moment, na vijf jaar economische groei, op de toppen van de hoogconjunctuur. Miljarden euros waren beschikbaar om de overgang naar een hogere AOW-leeftijd geleidelijk en soepel te laten verlopen, ook voor de zware beroepen. Alle partijen aan tafel moeten zich hebben gerealiseerd: beter dan dit wordt het niet. Maar helaas konden oppositiepartijen in de Tweede Kamer de verleiding niet weerstaan om Mark Rutte pootje te lichten. En de FNV liet zich graag voor hun karretje spannen. De grootste vakbond van ons land liet de kans lopen om een historisch akkoord te sluiten, omdat het de SP, GroenLinks en PVDA beter uitkwam, in het zicht van de Provinciale Staten-verkiezingen in maart. Liever dan een stevig doortimmerd pensioenstelsel voor de lange termijn, met een breed maatschappelijk draagvlak in de polder, kiest de linkse oppositie voor politieke winst op korte termijn. Met een frontale aanval op de premier en zijn kabinet. Alles om het beeld op te roepen van een wankele minister-president, die voor de