Pargar

سختی گذار به دموکراسی در کشورهایی چون ایران از چیست؟ آیا در ایران دموکراسی نیست به این دلیل که سنت‌ها و ذهنیات و فرهنگ دموکراتیک نیست یا به این دلیل که نهادهای دموکراتیک امکان ظهور ندارند؟

آیا وطن پرستی یا میهن پرستی همان ناسیونالیسم است یا در ناسیونالیسم چیزی هست که فراتر از حب وطن می رود و آن را زمینه ساز تنش های سیاسی و اجتماعی می کند؟ در این برنامه محمد امینی پژوهشگر تاریخ ایران و کامران متین استاد روابط بین الملل به سوال های سپیده حدادی و احمد زرین آباد جواب می دهند. این بحث پیش از این یک بار پخش شده است.

اگرنزدیکترین فرد به شما بخواهد در خودکشی اش به او کمک کنید تا از درد و رنج و بیماری منتهی به مرگ خلاص شود، به این خواست جواب مثبت می دهید؟

زنان بازیگر ایرانی در مورد تصویر زن در سینما و تئاتر ایران چه می‌گویند؟

مهدی بازرگان مهندس بود. نخست وزیر بود. رهبر نهضت آزادی بود و نویسنده بود. در این نقش‌های متفاوت از او چه می‌بینیم؟ حاصل کار بازرگان چه بود؟

آزادی هنرمند در حوزه موسیقی سنتی ایران تا کجاست؟ آیا محدود شدن آهنگسازان و نوازندگان ایرانی به قواعد موسیقی سنتی مانع نوآوری نیست؟

زندگی سیاسی محمد علی فروغی، نخست وزیر رضا شاه پهلوی، مثالی ست پرمعنا از روشنفکرانی که می دانستند حکومت استبدادی است اما به قصد بهبود اوضاع مملکت درآن شریک شدند. زندگی سیاسی فروغی چه به ما می آموزد؟

نهاد مرجعیت عالی ترین نهاد اسلام شیعی در ایران است. آینده‌ی این نهاد چیست؟ آیا اسلام شیعی بدون مرجعیت قابل تصور است؟

آیا سازمان‌ها و احزاب سیاسی که برای دمکراسی می‌جنگند مانع مشارکت زنان در سطح سیاست گذاری و رهبری نمی‌شوند؟ در عرصه‌ی مجال دادن به زنان، تفاوت بین مردان دمکرات و غیردمکرات چقدر است؟

احمدشاه مسعود فقط اسمی از دوران جهادی نیست بلکه چهره ایست کانونی در دعوا بر سر آینده ی افغانستان. احمدشاه مسعود کی بود و از خود چه برجای گذاشت؟

پس از ترور قاسم سلیمانی به دستور دونالد ترامپ دولت آمریکا او را یک ژنرال بی رحم و تهدیدی جدی نه تنها برای آمریکا بلکه برای منطقه معرفی کرد. این در تضاد کامل بود با آنچه جمهوری اسلامی مایل بود در اذهان جا بیندازد، سربازی ایثارگر که از یک خانواده فقیر روستایی شروع کرده بود و به اوج اقتدار و محبوبیت رسیده بود ولی در حالات و در سبک زندگی خود نشان می داد از این آغاز فروتنانه فاصله نگرفته است. اما به نظر می رسید هیچ یک از این دو تصویر تمامی حقیقت را بیان نمی کند. شاید به همین دلیل بود که کارزار تبلیغاتی جمهوری اسلامی و آمریکا برای بهره برداری از ترور او یا در توجیه ترور او تا این حد شدت گرفت، در یک سو تشییع جنازه های زنجیره ای بود و در سوی دیگر پیام های زنجیره ای ترامپ در توییتر. قاسم سلیمانی کی بود و تا چه حد نبود او به سیاست های منطقه ای ایران ضربه می زند؟ آیا جای او را پر کردن دشوار است یا این تصور نتیجه ی تمایل رسانه هاست برای یافتن چهره های هیجان انگیز، تمایلی که خود سلیمانی در شبکه های اجتماعی چندان بی رغبت به تقویت آن نبود؟ مهمان های برنامه: آرش آرامش و علم صالح

می توان در میان بخشی از مردم و شماری از تحلیل گران سیاسی در ایران یک تغییر مهم دید. در این تغییر آنچه که امید گذار به دمکراسی بود جایش را به نگرانی از تبدیل شدن به مدلی شبیه به کره شمالی داده است. از نظر آن‌ها که این نگرانی را دارند انتخابات مجلس در پی رد صلاحیت های گسترده و نتیجه ی آن انتخابات که به مجلسی همراه با جریان تندرو و غالب جمهوری اسلامی می انجامد به اضافه ی تحولات دیگر از جمله اظهارات و فرمان‌های اخیر آیت الله خامنه ای این دورنما را محتمل می کند. آیا ایران ممکن است بدان سو حرکت کند؟ آیا جمهوری اسلامی می تواند جامعه ی ایران را به آنچه که آیت الله خامنه ای گام دوم انقلاب نامیده وادار کند؟ ولی آیا این کار شروع نشده و آیا این روند در چیزی که بخشی از مردم می گویند نمود نیافته، اینکه بگذاریم تندروان حاکم ببرند و بدوزند تا نتیجه اش هویدا شود؟ در برنامه ی این هفته مهدی مهدوی آزاد تحلیل گر سیاسی می گوید جمهوری اسلامی دارد نظم جدیدی بپا می کند که بی شباهت به کره شمالی نیست و مجلس کنونی حلقه‌ای از این پروژه یا نظم جدید است. اما ملیحه محمدی او هم تحلیل گر سیاسی می‌گوید این کشتی نفس گیر در صحنه ی سیاسی ایران چ

شاید شنیده باشید که اجاره ی ساعتی آپارتمان در تهران اعتراض شماری از مقامات و مسئولان، از پلیس تا اتحادیه ی بنگاه های معاملات ملکی، را برانگیخته. یکی از آنان گفت وقتی سایتی عکس خانمی را گذاشته که به خیابان نگاه می‌کند و زیر آن نوشته خانه ی ساعتی، معلوم است چه قصدی از اجاره ی این نوع خانه‌ها دارد. همزمان، جنجالی بر سر گفته های یکی از جامعه شناسان مدافع حکومت درگرفت که گفته بود در مقدس ترین شهرهایمان شهرنو را زنده کرده ایم. آنچه این دعواها را ایجاد کرده تفاوت وضعیت کنونی است با آنچه که شهرنو نامیده می شد و پیش از انقلاب ایران محله ای بود برای خرید و فروش سکس. تفاوت در این است که حالا این کسب و کار دیگر محدود به یک محله نیست بلکه پراکنده ست در شهرها، از جمله شهرهای مذهبی. آیا خرید و فروش سکس که در حال حاضر با یا بدون کلاه شرعی، فراوان، پراکنده، و غالبا در خفا انجام می شود نباید قانونی شود و تحت نظارت درآید تا از خطرات مخفی بودن و پراکنده بودن آن کاسته شود؟ آیا نباید برای خرید و فروش سکس شرایطی فراهم کرد که کم ترین خطرات ممکن را در بر داشته باشد و پیامدهای اجتماعی آن را هم در حد ممکن کاهش دهد؟ مهمان های برنامه آر

خبرهای بد با ما چه می‌کنند؟ جریان مداوم خبرهای ناگوار که به دلیل عمومی بودن در مقیاس میلیونی تکثیر می‌شوند چه تاثیری برجا می‌گذارد؟

در سال های اخیر لفظ نئولیبرالیسم چنان رایج شده که گاه الفاظ هم خانواده اش چون سرمایه داری، کاپیتالیسم و لیبرالیسم را در سایه قرار داده است. نئولبرالیسم چیست و چرا چنین کاربرد وسیعی پیدا کرده است؟

ایده‌ی خلافت یا امارت اسلامی در دو دهه‌ی اول سده‌ی جاری پیروان زیادی پیدا کرد. آیا فروکش حرکت‌های سنی جهادی چون داعش این آرمان را برانداخته یا اعتقاد به آن چون آتش زیر خاکستر زنده است؟

در سالی که در پیش است مشغله ی اصلی پرزیدنت ترامپ انتخاب مجدد است و واکنش ایران به ترور قاسم سلیمانی هم نشان داد مشغله ی اصلی آیت الله خامنه ای بقای نظام ست. حاصل جمع این دو گزاره به چه ممکن است بینجامد؟

تحصیل در مدارس خصوصی از نظر والدینی که توان استفاده از آن را دارند حقی ست که برای فرزندانشان از آن چشم پوشی نمی کنند. پس چرا این موضوع در سالهای اخیر محل بحث های جدی سیاسی شده است؟ مهمان‌های برنامه: سعید پیوندی ؛ جامعه‌شناس ، بردیا گرشاسبی؛ پژوهشگر اقتصاد و حلیمه شریفات کارشناس آموزشی.

تحصیل در مدارس خصوصی از نظر والدینی که توان استفاده از آن را دارند حقی ست که برای فرزندانشان از آن چشم پوشی نمی کنند. پس چرا این موضوع در سالهای اخیر محل بحث های جدی سیاسی شده است؟

هم برای شرکت کنندگان در جشنواره فجر و هم برای تحریم کنندگان آن مسئله چیزی بیش از یک جشنواره ست. آیا جامعه هنری و فرهنگی در ایران احساس می کند در یک بزنگاه تاریخی قرار دارد؟ اغلب اوقات می توان فراموش کرد که پشت رویدادها و مناسبت های فرهنگی و تمدنی چیزی نهفته ست که یک نظریه پرداز آلمانی قرن بیستم توحش نامید. منظور او این بود که خشت خشت هنر و فرهنگ و تمدن با حذف و رنج و استثمار و دروغ و فریب بر هم گذاشته می شود. اغلب اوقات این را می توان فراموش کرد. اگر غیر از این بود شاید آفرینش هنری و زایش فرهنگی ممکن نمی شد. ولی در پی سقوط هواپیمایی با موشک سپاه و تلاش برای انکار آن، بسیاری از هنرمندان ایرانی این فراموشی را فراتر از توان خود یافتند. آن ها جشنواره ی فجر را تحریم کردند. برای شماری از آن ها این تحریم از سر سوگواری و همدردی بود و برای شماری به نشانه ی اعتراض. آیا این یک واکنش طبیعی نبود؟ اگر بود، چرا بخش دیگری از هنرمندان به آن نیپوستند؟ آیا آن ها داغدار نبودند؟ آیا معترض نبودند؟ چه چیز بود در پس آن چند روز تکان دهنده که جامعه ی هنری در ایران را دو دسته کرد؟ مجید آدین انیماتور می گوید در شرایط کنونی تصمیم یک هنر