Dood & Verderf

Metalfestivals zijn zéér populair, maar ook zéér lastig om te organiseren. Bas Vonk, hoofd productie bij Baroeg Open Air, vertelt in aanloop naar de zestiende editie over welke uitdagingen er spelen én hoe je die overwint. Plus: een scoop over kindercorpsepaint. Aanhoudende inflatie, onzekere vergunningverlening, stijgende productiekosten, onbetaalbare bands én steeds meer concurrentie: anno 2025 een metalfestival organiseren is zeer, zeer uitdagend. En vaak loopt het ook verkeerd af. Eerder dit jaar werden onder meer The Rock Circus, Graveland en Helmond Open Air om al die redenen geannuleerd. We praten in deze editie van Dood & Verderf daarom met Bas Vonk. Bas is sinds jaar en dag betrokken bij de productie van Baroeg Open Air, hét festival voor extreme muziek in Rotterdam. Hij weet uit eerste hand wat de vele valkuilen zijn die hierbij komen kijken, maar ook hoe je er toch jaar op jaar een succes van maakt.  Koop tickets voor Baroeg Open Air Vond je dit tof? Abonneer je dan op de

Geen scene zo verweven met zijn merchandise als de metal. En dus onderzoeken we met socioloog Julian Schaap de vele rollen die shirts, longsleeves en war jackets spelen, variërend van onwetende Metallica-dragers tot stiekeme neonazi's. Van Metallica-shirts bij H&M tot de onleesbare takkenbossenlongsleeves van trv kvlt-blackmetalbands: de invloed van metal op kleding is enorm. En omgekeerd. Want een goed shirt kan het verschil maken voor de status, inkomsten en bekendheid van een band. Daarom duiken we in deze editie van Dood & Verderf zo diep mogelijk in de rol en betekenis van merchandise. We doen dat met Julian Schaap, cultureel socioloog bij Erasmus Universiteit Rotterdam en keihard metalhead. Julian legt uit welke plek merch precies in de scene inneemt, en welke - soms bizarre, soms humoristische, soms activistische en soms opruiende - rol deze kan spelen. We bespreken nep-deathmetalbands die opeens neonazi's bleken, de shirts die verboden werden (hoi Cradle Of Filth!), de meest pakkend

Jazz. Da's niet bepaald het eerste waar je aan denkt bij metal. Maar onderzoeker en drummer Luis Mora Matus laat in Dood & Verderf horen dat beide genres enorm veel raakvlakken hebben. Het resultaat klinkt minimaal vernieuwend, en maximaal geweldig. The moment I heard that someone was doing his PhD regarding the way that metal and jazz influence each other, I knew that there would be an edition of Death & Decay about this topic. I love both genres, and I especially love the tracks that move between the two. It is therefore my great pleasure to introduce Luis Mora Matus to the show. Luis is currently doing research at the Koninklijk Conservatorium Brussels in Belgium. There he figures out how, and I quote, “technical tools from progressive metal can be translated into the contemporary jazz practice”. Furthermore, Luis plays drums in Quantum Trio, a hardcore jazz act that incorporates influences from metal to sound even more impressive. In this episode, Luis will explain what these relations

Er is bijna geen metalband die zonder zit: een cover van een plaat uit een heel ander genre. Maar waarom doen ze dat? Welke variaties kent dit genre? En hoe zak je niet door het ijs? Nederlands leukste metalcoverband, Pene Corrida, vertelt er werkelijk waar alles over. Van Bamboleo tot Wrecking Ball, en van the Ring of Fire tot Oops I Did It Again: die altijd stoere metalbands vinden het stiekem heer-lijk om platen uit heel andere genres te coveren.  Soms is het resultaat ronduit geweldig, zoals The Legend of Zelda door August Burns Read. En soms is het resultaat ronduit desastreus, zoals Wicked Games door In Flames, of The Sound of Silence van Disturbed.  Maar waarom doen toch zoveel metalbands een poging? Is het simpelweg effectbejag om te scoren over andermans rug? Of zit er een groter artistiek plan achter? De enige en allerbeste bron om die vragen aan te stellen, is natuurlijk Nederlands metalcovertrots, Pene Corrida. Al bijna 15 jaar speelt dit collectief uit Dordrecht, Breda en Ro

Van Friese punker tot Rotterdams hoogleraar: je kunt het ver schoppen als buitenbeentje. Toch pleit Ferry Koster ervoor altijd te blijven twijfelen aan wat je denkt, gelooft en doet, want pas dan wordt het leuk. “Waarom zou iemand deze overheid vertrouwen? En, waarom zou iemand zich aan welke afspraak dan ook houden?” Horen we hier een crustige kraker? Een vastgeketend lid van Extinction Rebellion? Zeker niet: deze uitspraak is afkomstig van Ferry Koster, hoogleraar arbeid en instituties aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Maar laat je daardoor niet in de luren leggen: Ferry is ook voormalig bandlid van menig punk- en hardcoreband, met welluidende namen als Los Asesinos De La Superficialidad en Katzenjammer Kids.  En Ferry is een groot pleitbezorger van twijfel: openstaan voor de mogelijkheid dat de wereld compleet anders in elkaar zit dan je altijd dacht. Aan de hand van zeven punk- en hardcoreplaten laat Ferry horen waarom dat twijfelen toch zo belangrijk is, en hoe van de gebaande paden

Van de automutilatie van Shining tot de gekte van Benighted: fotograaf Sonja Schuringa legt als geen ander vast hoe bands écht zijn. In deze uitzending legt Sonja uit hoe ze de mensen achter de facade tevoorschijn tovert. Brandende omgekeerde kruizen. Doorgelopen corpse paint. War jackets vol spikes en patches. Afgesneden schapenkoppen. Nog meer omgekeerde kruizen. Grote bossen ongewassen haar. Shirts van Death, Morbid Angel en Slayer. En vlammen. Véél vlammen. Nee, moeilijk is het niet, de metalscene inbeelden. Maar hoe het er achter de schermen echt uitziet, dat weten maar weinigen. Gelukkig is vandaag Sonja Schuringa te gast. Als geen ander weet deze fotograaf op en onder de huid te komen van legendes en enfant terribles als Igorrr, Gaerea, Shining en Wardruna.  In deze uitzending van Dood & Verderf op Operator Radio laat Sonja 6 bands horen, elk met hun eigen verhaal, voor en achter de camera. Vond je dit tof? Abonneer je dan op de nieuwsbrief of de podcast. En ben je al fan? Geef da

Eindelijk: Dood & Verderf kiest en bespreekt aan de hand van alleskunner (waaronder documentairemaker) Mike Redman de beste docu's die gemaakt zijn over metal. We draaien de muziek, diepen de verhalen uit én verklappen wanneer Mikes langverwachte eigen metal-docu, Metaal, uitkomt. En ja, we proberen ook uit waar Judas Priest van verdacht werd. Don't do it! Wat is nóg fascinerender dan naar metal luisteren? Ernaar kijken natuurlijk. Er is namelijk weinig mooier, tenenkrommender, bizarder, teleurstellender, lelijker, hilarischer, gruwelijker en ongeloofwaardiger dan de verhalen achter metal en zijn muzikanten. En documentaires zijn de ideale toegangspoort daartoe. Daarom in deze editie van Dood & Verderf: Mike Redman, Rotterdams grootste multitalent (check dit dan, of deze), waaronder als documaker. Mike legt momenteel samen met Jason Köhnen de laatste hand aan de documentaire Metaal. Hierin belicht hij de Nederlandse extreme-metal-scene tussen 1985 en ‘95. Speciaal voor Dood & Verderf koos

Ja, het is zoeken met een lantaarntje naar hoop en optimisme in het nieuwe jaar. Daarom een bijzondere editie van Dood & Verderf. Ik vroeg aan 11 experts die eerder te gast waren in deze show, wat dé bands zijn die je in 2025 in de gaten moet houden. Hun antwoorden variëren van Hongaarse electro-deathmetal, doedelzakmetalcore, Iraanse mystiek, polsensnijdende darkwave tot Nietscheiaanse blackmetal, boze-mannen-hardcore en overrompelende symfonieën. In dit uur hoor de volgende elf lichtende lichten en zoutende zouten vertellen over hun favoriete nieuwe acts en releases:  frontvrouw Alma Alizadeh van For I Am King de Belgische metalprofessor Didier Goossens breakcore-, doommetal- en darkjazzpionier Jason Köhnen Neerlands beste kamerlid Lisa Westerveld apocalyps-adept Marleen van de Kerkhof martial arts- en socialisme-expert Peter Kwint To The Teeth-playlistsamensteller en NRC-journalist Peter van der Ploeg Hardcore-zine-maker Yordi Dam  christelijke-metal-icoon Jaspe

Metal is voor stoïcijns coach Dennis de Gruijter zoveel meer dan herrie, 'sleeeejuuuur' roepen en bier drinken. Metal is voor hem het portaal naar andere werelden: eerst die van de duisternis, daarna die van de filosofie. In deze uitzending laat Dennis (en zijn dochter!) horen hoeveel filosofische lagen de metal ontsluit. Als er één filosofiestroming is die trv kvlt metal is, dan is het wel de stoïcijnse filosofie. Alles wat gebeurt in de wereld, zegt de stoïcijnse filosoof, is van tevoren onverbiddelijk bepaald. De vrijheid en autonomie van de mens zit hem erin dat hij vrij is in zijn oordeel hierover.  Dus ja, er is lijden, weerstand, Irene Moors en de smurfen, teleurstelling, duisternis, tokkies op fatbikes, trauma, geweld, clowns met een alcoholprobleem, strijd, oorlog, alles. Maar, zegt stoïcijns coach Dennis de Gruijter: “Wie zich wil ontwikkelen heeft weerstand nodig. En weerstand of tegenslag is een alomtegenwoordige grondstof!”  Juist de metal heeft hem tot die inzichten gebrach

Een van dé nieuwe beloftes in het Nederlandse metallandschap is Reformist. Maar hoe kom je op die plek? En hoe maak je de stap naar het grote succes? Zanger Freek Kruijswijk en gitarist Mark van Gils delen al hun geheimen om de boyband van de metal te worden, variërend van radicaal darlings killen tot Trello-boards. (voor de goede luisteraar: de opname werd ditmaal niet in de container van Operator Radio gemaakt, maar thuis aan de keukentafel) Meer dan 100 duizend. Zoveel bands staan er vermeld op Metal Archives, dé online database voor metal. Ruim 3 duizend daarvan komen uit Nederland. 1 daarvan heet Reformist. En die band is te gast in deze uitzending van Dood & Verderf. Reformist is namelijk niet alleen een supertoffe band, maar ze weten zich ook op magische wijze te ontworstelen aan dat enorme moeras aan bands. Een crowdfundactie voor hun nieuwe plaat leverde dit jaar bijna tienduizend euro op, betaald door ruim 140 fans. Begin komend jaar maakt dat de release van het debuutalbum Voyages moge

Deathcore is extreme muziek in optima forma. Maar achter die schijnbaar ondoordringbare geluidsmuren zitten prachtige verhalen verstopt. Elmer Maurits en René Gerbrandij van het Rotterdamse Distant draaien de platen die hen inspireerden en delen hun favoriete lore. Met blote handen blokken gewapend beton in elkaar slaan. Je oma doodsangsten geven als ze weleens wil horen waar haar favoriete kleinkind nou eigenlijk naar luistert. De 10 kilometer onder de 30 minuten hardlopen. De apocalyps van een soundtrack voorzien waar zelfs de apocalyps bang van wordt. Dat, en meer, is wat je met deathcore kan doen, het tamelijk bizarre satanskind van enerzijds deathmetal en anderzijds metalcore. Deathcore fascineert me al jaren: het klinkt tegelijkertijd extreem én toegankelijk, lijkt uit elkaar te barsten van de energie, en speelt heel plezierig met duistere thema’s en visuals. In dit uur van Dood & Verderf laten Elmer Maurits en René Gerbrandij horen waar deathcore vandaan komt, wat het kan, waarom het zo

Bijbels uitdelen op Into The Grave, riffs spelen bij whitemetalband A Life Aligned, maar ondertussen ook héél hard gaan op Dying Fetus: Jasper Verhorst doet het allemaal. Want, zo laat hij horen, christendom en metal gaan prima samen (nouja, behalve Behemoth en Igorrr dan). Te midden van de zwartgallige poelen van dood & verderf die automatisch ontstaan op het festivalterrein van Baroeg Open Air, is een lichtpunt te vinden. Hier, in de podcast-container van Operator Radio, sta ik met Jasper Verhorst. En Jasper is niet alleen de gitarist van metalcore-act TerraDown.  Hij speelt ook in een christelijke metalband: A Life Aligned. Sterker nog: Jasper werkt voor Metalbijbel Nederland. Deze stichting deelt op metalfestivals, zoals Baroeg Open Air, bijbels uit, en gaat zo met metalheads het gesprek aan over het christendom. Wat? Metal en christendom? Da’s toch net zo aannemelijk als de PVV en asielzoekers knuffelen? Dat zou je denken. Aan de hand van zeven platen, variërend van metal-opwekkingsmuzi

Ja, metal, dat lusten metalheads wel. Maar wist je dat ze ook heel goed gaan op drum 'n bass, industrial hardcore, ambient, breakcore en cybergothic? David Kuiper, programmer van de electronics-stage van Baroeg Open Air, laat horen welke elektronica werkt. Vond je deze aflevering tof? Abonneer je dan op de nieuwsbrief of de podcast. Ben je al fan? Geef dan een vijf-sterren-rating aan de show op je favoriete podcastplatform, zodat zoveel mogelijke andere mensen de show ook kunnen vinden. Bedankt! We gaan terug naar september 2015, een duistere zaterdagavond in het Zuiderpark in Rotterdam. Met open mond sta ik daar bij de electronics-stage, een van de twee grote tenten van Baroeg Open Air. Black Sun Empire, het drum ‘n bass-drietal uit Utrecht, sluit af. In die tent gaan honderden, zo niet duizenden uitzinnige mensen helemaal los op de muziek. Waaronder heel veel metalheads. Metalheads? Die luisteren toch alleen maar trv kvlt badkamerblackmetal, en hooguit een blokje Metallica omdat het moet? Maar nee.

Steriele badkamerblackmetalopnames zijn een vorm van de hoogste kunst. De muzikanten van nu zouden eens wat beter hun nummers moeten kennen voordat ze gaan opnemen. En clicktracks zijn helemaal prima. Dat en meer hoor je van audio-engineer JB Van Der Wal, die via zijn favoriete 7 opnames je wegwijst maakt in de wondere wereld van metalproductie. JB, JB van der Wal, John Bart Van Der Wal, JB…, JB v.d. Wal, JB "Lemouchi" Van Der Wal, John Bart Van Der Wahl, Stoarmbringer. Hoe je hem ook noemt, hoe je het ook schrijft, goed klinkt het altijd. En da’s net als zijn muziek. John Bart ken je misschien als bassist van Dool en Aborted, maar achter de coulissen speelt hij nog een veel grotere rol. John Bart is namelijk de audio engineer van Hewwetover Studios in Friesland. Daar zorgt hij ervoor dat metalbands kunnen opnemen, waarna hij aan het monteren, mixen en masteren slaat. In dit uur van Dood & Verderf komen we via de plaatkeuze en verhalen van John Bart erachter wat het geheim is achter een goed k

Het klinkt als een paradox, maar het kan echt: metalyoga. Yogadocent Rhea Bogaart geeft sinds enkele jaren door heel het land traditionele yoga, maar dan op onvervalste metal. In Dood & Verderf neemt ze je mee tijdens een complete sessie, inclusief afsluitend hail satan. We beginnen met een raadsel. Welke past niet in deze rij? Aardbei en zalm. Poetin en democratie. Vaderdag en sterilisatie. Of metal en yoga.  Het goede antwoord, zal Rhea Bogaart zeggen, is dat laatste. De agressie, geluidsmuren en schuurgeluiden van metal gaan volgens deze yogadocent namelijk uitstekend samen met het verstilde, contemplatieve en helende van yoga. Want wat begon als een grap, is inmiddels voor haar een deel van haar leven geworden: metalyoga geven. In dit uur van Dood & Verderf neemt Rhea, die al jaren yoga en andere trainingsvormen geeft, jou en mij mee in een exclusieve yogametal-sessie. We worden beweeglijk, komen in een trance, raken elkaar aan, krijgen een deken over ons heen, bewerken onze ruggengraat,

Dat niet alle topsporters doodgemediatrainde lopende bewijzen zijn dat zwijgen altijd beter is dan spreken, bewijst shorttracker Itzhak de Laat als de beste. In Dood & Verderf vertelt hij welke cruciale rol metal speel voor zijn prestaties, zowel fysiek als mentaal. 3 keer goud en 2 keer zilver op de wereldkampioenschappen, 6 keer goud, 3 keer zilver en 5 keer brons bij de Europese kampioenschappen, twee keer deelname aan de Olympische Spelen. Het moge duidelijk zijn: Itzhak de Laat is de absolute top van wat Nederland te bieden heeft op het gebied van shorttrack. Maar Itzhak is niet gek. Ooit, weet hij, is zijn carrière voorbij. En wat gaat hij dan doen? Het antwoord: airbrushen. Heel ziek airbrushen (of volg hem hier op Instagram). En daar komt de link met metal om de hoek kijken. Itzhak veroorzaakte vorig jaar een kleine Tiktok-sensatie door te shorttracken met een door hem glinsterend roze gespoten helm, met daarop prominent het logo van de Amerikaanse deathcoreband Lorna Shore.  In

Dat metal oneindig veel meer is dan muziek alleen, bewijst David Brinks. De mede-oprichter van de Metal Business Club laat via zes platen horen hoe harde gitaren ook kunnen leiden tot langdurige vriendschappen, nieuw werk, goede doelen, diy-festivals, en hoe dat alle clichés over de metalscene ontkracht. Een business club. Waar denk je dan aan? Mijn associaties: mannen in overhemden met te fleurige designs, afgetopt met opzichtige Hugo de Jonge-Mascolori-schoenen. Vrouwen die direct uit hun jaarclub weggelopen lijken en op weg zijn naar het regionale VVD-congres. Bitterballen en bier. Knullige presentaties over nog meer hyperkapitalisme, bedekt onder een dikke laag green- en ecowashing. En visitekaartjes. Véél visitekaartjes. David Brinks vertelt in dit uur van Dood & Verderf dat al die associaties ook anders kunnen. Hij is namelijk - als zelfstandig ondernemer én metalhead - een van de oprichters van de Metal Business Club. David laat aan de hand van zes platen horen hoe metal en een community naad

Hardcore en metal. Wie even niet oplet, kan ze zomaar door elkaar halen. Want: overstuurde gitaren, grommend gegorgel, woedende drums en oneindig veel energie. Maar hoewel hardcore en metal elkaar sonisch overlappen, zitten ze aan de achterkant fundamenteel anders in elkaar. Hardcore-zine-maker en voormalig hardcore-bassist Yordi Dam legt uit hoe dat zit. Yordi neemt je mee over het hele spectrum van de hardcore (en een handvol punk) via zijn favoriete nieuwe platen uit Nederland en Vlaanderen. Bereid je voor op een tocht langs urenlange speeches, verplichte pro-palestina-standpunten, tough guy attitudes, anti-kapitalisme en -gentrificatie, de do it yourself-mentaliteit, tips om hardcore-pits te overleven, en de zegeningen van een chronisch gebrek aan geld. Bekijk en bestel het magazine Hard tegen Hard De playlist 1. Pressure Pact - Waste of Boredom (Scared off the Streets, 2020) 2. Swell - Play with Fire (Primal Rage, 2023) 3. Adversary - Pariah (Split, 2023) 4. Wrong Man -

Soms zit het serieus tegen. In je jeugd. In je hobby's. In je werk. In je leven. Muziek kan dan helpen. Als iemand daar ervaring mee heeft, dan is het frontvrouw Janneke de Rooy van Beyond The Pale. Zij vertelt welke dalen ze betrad, welke demonen ze daar tegenkwam, en welke nummers haar er doorheen hebben gesleept. Let op: de eerste 6 minuten werkt mijn microfoon niet door een kabelbreuk, waardoor ik slecht verstaanbaar ben. Het is te doen, ik heb het nog enigszins luisterbaar gemaakt, maar je kunt ook direct doorspoelen naar minuut 6 als je het niet trekt, ik kan je geen ongelijk geven. Excuses! Het is 27 april 2022. Een woensdagavond. Het belooft een mooie avond te worden. Beyond The Pale, een deathmetalband uit Utrecht die in 2020 werd opgericht, gaat - na maanden en maanden vertraging door de coronacrisis - eindelijk zijn livedebuut maken. De band betreedt het podium van dB’s in Utrecht. De show begint, ontvouwt zich - en dan slaat het noodlot toe. Gitarist Jeroen van Donselaar zakt op het podiu

Van de bokkenrijders tot de lokale alcoholist: 'metalprofessor' Didier Goossens wil de bovenste steen boven krijgen over waarom toch zoveel Nederlandse en Vlaamse blackmetalbands lokale folklore als inspiratiebron gebruiken. Sterf. Weerzin. Gestorven. Grafhond. Nachtwraak. Gevlerkt. Knoest. Wederganger. Willoos. Verwoed. Melancholie. Witte wieven. Ravenzang. Verval. Kastijder. De gevreesde ziekte. Vreemdeling. Asregen. Woudloper. Heidendoder. Bottenberg. Bezwering. Plaagdrager. Nevelrijk. Grauw. Kwade droes. Laster. Sagenland. Hellevaerder. Avondschemer.  Is het een haiku? De depressie-editie van de Dikke Van Dale? Of toch gewoon een scheldpartij uit Ex on the Beach? Nee, niets van dat alles. Het zijn allemaal bandnamen uit de zogeheten new wave of dutch black metal. Pure, rauwe blackmetalprojecten uit de Lage Landen, met teksten in het Nederlands en Vlaams. De opkomst van die scene fascineert me al jaren. Blackmetal, dat komt toch uit Noorwegen, met teksten rechtstreeks uit het Necronomicon? W